شناسایی و رتبه بندی عوامل محیطی تاثیر گذار در تجاری سازی فناوری نانو در صنعت غذایی ایران

تجاری سازی و ایجاد کسب و کار از طریق فناوری نانو به عنوان یک هدف و آرمان مورد توجه کشورها و شرکت های مختلف دنیا قرار گرفته است. فناوری نانو در برگیرنده فرصت های کسب و کاری ویژه برای تک تک شرکت ها مزایای اجتماعی بزرگ در سطح جهان است برای اینکه این مزایا آشکار شوند لازم است تا محصولات و فرایندهایی که بوسیله فناوری نانو ارائه می شوند به بازار عرضه شوند که این امر مستلزم فرایند تجاری سازی می باشد. تحقیقات و اختراعات بسیاری بعد از ظهور فناوری نانو به کشور در بخش ها و صنایع مختلف انجام گردیده که صنعت غذایی نیز یکی از این بخش ها می باشد. تجاری سازی فناوری های جدید و نوپا از جمله فناوری نانو از حساسیت و ظرافت خاصی برخوردار می باشد که بدون شناسایی عوامل موثر در تجاری سازی و موانع موجود در به بازار رسانیدن فناوری نانو نمی توان راهبردی مناسبی برای انتقال آن به بازار تدوین نمود که در حال حاضر نیز این موضوع یکی از نقاط ضعف کشورمان می باشد. لذا شناسایی عوامل موثر در تجاری سازی و وجود سیاست های مناسب برای تجاری سازی فناوری نانو از ضروریات ملی محسوب می شود. بدلیل گستردگی موضوع در این پژوهش تنها به شناسایی عوامل محیطی از طریق مصاحبه با خبرگان تجاری سازی و مدیران شرکت ها فعال در حوزه نانو فناوری در بخش غذایی و کشاورزی پرداخته شده و در ادامه، با استفاده از آزمون فریدمن به رتبه بندی عوامل مذکور و از طریق رگرسیون خطی چندگانه به پیش بینی و بررسی وجود ارتباط معناداری عوامل با تجاری سازی فناوری نانو پرداخته شده است.